Επισκόπηση δισκίων αποπαρασίτωσης για ανθρώπους

Τα ανθελμινθικά χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία διαφόρων τύπων ελμινθίασης (λοίμωξη από παράσιτα) και την πρόληψη τους. Σύμφωνα με τον ΠΟΥ, η μόλυνση από ελμίνθους επηρεάζει το 95% του παγκόσμιου πληθυσμού και σχεδόν όλοι παίρνουν αποπαρασιτωτικά χάπια τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους. Ως εκ τούτου, είναι τόσο σημαντικό να κατανοήσουμε το υπάρχον φάσμα των φαρμακολογικών παραγόντων, τα χαρακτηριστικά της χρήσης τους, την ειδικότητα της δράσης τους και τις πιθανές παρενέργειες.

Τα φάρμακα κατά των σκουληκιών χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: τα δισκία ευρέως φάσματος και τα φάρμακα που δρουν επιλεκτικά σε έναν συγκεκριμένο τύπο σκουληκιών. Τα φάρμακα ευρέος φάσματος δρουν ως τοξίνη για τα περισσότερα γνωστά παράσιτα. Όμως, τα στοχευμένα φάρμακα είναι ασφαλέστερα για τον άνθρωπο και παρέχουν εγγυημένο αποτέλεσμα για τη δημιουργία ακριβούς διάγνωσης.

Μέχρι τώρα, μόνο φυτικά φάρμακα έχουν χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία των σκουληκιών. Τα πιο διάσημα ανθελμινθικά βότανα είναι το τάνσυ, οι σπόροι κολοκύθας, το σκόρδο, το εκχύλισμα από φτέρη σκουληκιού, τα γαρίφαλα, το αχυράκι, η πικραλίδα και άλλα. Η λήψη φυτικών σκευασμάτων έχει αποδειχθεί αποτελεσματική στην πρόληψη των ελμινθικών προσβολών. Η σύνθεσή τους είναι ισορροπημένη, ακίνδυνη για τον άνθρωπο (εφόσον δεν υπάρχει ατομική δυσανεξία) και με παρατεταμένη χρήση δημιουργούν δυσμενές περιβάλλον για την ανάπτυξη σκουληκιών.

Πώς εμφανίζεται μια μόλυνση από παράσιτο;

Δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι παραμελούν τα προληπτικά μέτρα γιατί πιστεύουν ότι οι παρασιτικές ασθένειες είναι η μοίρα των τριτοκοσμικών χωρών ή των ανθρώπων που παραμελούν την προσωπική υγιεινή. Για να πιάσετε σκουλήκια, δεν χρειάζεται να τρώτε άπλυτα τρόφιμα, να αγκαλιάζετε γάτες του δρόμου ή να τρώτε ωμό κρέας και ψάρι.

Τα αυγά πολλών παρασίτων (κύστεις) - στρογγυλοί σκώληκες, σκουλήκια καρφίτσας, εχινόκοκκοι - είναι μικροσκοπικά και εμφανίζονται στο έδαφος. Μαζί με τη σκόνη, οι κύστεις ανεβαίνουν στον αέρα και εισπνέονται από τους ανθρώπους. Η ανάπτυξη του παρασίτου ξεκινά στο ανθρώπινο σώμα: μια προνύμφη εκκολάπτεται από το αυγό, η οποία στη συνέχεια μεταμορφώνεται σε ενήλικο παράσιτο.

Μπορείτε να μολυνθείτε από σκουλήκια μέσω της επαφής με ένα άρρωστο άτομο. Ταυτόχρονα, οι άνθρωποι συχνά δεν γνωρίζουν ποια είναι η πηγή της λοίμωξης: η προσβολή από ελμίνθους εμφανίζεται για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς συμπτώματα. Και μόνο μετά από λίγα χρόνια αποδεικνύεται ότι η υγεία έχει επηρεαστεί σοβαρά από τα παράσιτα.

Τα αυγά σκουληκιών βρίσκονται σε είδη οικιακής χρήσης και μεταδίδονται από έντομα. Υπάρχουν πολλές οδοί μόλυνσης, επομένως η πρόληψη της παρασίτωσης ενδείκνυται τόσο για ενήλικες όσο και για παιδιά.

Τύποι παρασιτικών σκουληκιών και μέθοδοι καταπολέμησής τους

Ο τύπος της μόλυνσης με παρασιτικά σκουλήκια, τα συμπτώματα της ελμινθίασης και τα δισκία που είναι κατάλληλα για τη θεραπεία των σκουληκιών εξαρτώνται από την κατηγορία του αιτιολογικού παράγοντα της νόσου. Υπάρχουν τρεις κατηγορίες παρασίτων: κεστώδεις, τρεματώδεις και νηματώδεις.

Θεραπευτικές θεραπείες με κεστοδοειδή

Οι κεστώδεις είναι ταινίες που προκαλούν ορισμένες ασθένειες στον άνθρωπο: Κεστωδίες. Υπάρχουν περισσότερα από 3.500 έλμινθια σε αυτήν την κατηγορία, 30 από τα οποία αποτελούν άμεση απειλή για την ανθρώπινη υγεία. Οι πιο διάσημοι εκπρόσωποι των κεστωδών: ταινία νάνου, χοιρινού κρέατος και βοοειδών, ταινία. Για την καταπολέμηση αυτών των παρασίτων, χρησιμοποιούνται αποπαρασιτώσεις που περιέχουν πραζικουαντέλη και αλβενδαζόλη.

Όλα τα κεστώδη έχουν παρόμοια δομή: το σώμα τους χωρίζεται σε κεφάλι, λαιμό και σώμα, τα οποία αποτελούνται από πολλά τμήματα. Υπάρχουν άγκιστρα στο κεφάλι για προσκόλληση στα έντερα του ξενιστή. Κάθε τμήμα του ελμινθίου είναι ένα είδος «εργοστάσιο» για την παραγωγή ωαρίων: οι κεστώδεις είναι πολύ γόνιμες και μπορούν να παράγουν έως και 2 εκατομμύρια κύστεις την ημέρα. Μαζί με τα κόπρανα, τα ωάρια εισέρχονται στο περιβάλλον, όπου ξεκινά ο κύκλος ζωής των κεστωδών.

Η ελμινθική κύστη εισέρχεται στα υπόγεια ύδατα με προστατευτικό κέλυφος, από εκεί στα φυτά και τρώγεται μαζί με το γρασίδι από τα ζώα. Στο σώμα τους ενεργοποιούνται κύστεις, από τις οποίες εκκολάπτονται οι προνύμφες και εξαπλώνονται σε όλο το σώμα του ενδιάμεσου ξενιστή. Όταν ένα άτομο τρώει μολυσμένο κρέας, οι προνύμφες εισέρχονται στο γαστρεντερικό του σωλήνα, όπου διεισδύουν στα εντερικά τοιχώματα και εξελίσσονται σε σεξουαλικά ώριμο άτομο. Εάν οι προνύμφες μπουν στο αίμα ή τη λέμφο, εξαπλώνονται σε όλο το σώμα μαζί με υγρά και εγκαθίστανται σε όλα τα όργανα και τους ιστούς: μύες, πνεύμονες, καρδιά, εγκέφαλο και νωτιαίο μυελό. Μερικά παρασιτικά σκουλήκια από την κατηγορία των κεστωδών ζουν έως και 20 χρόνια και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου τρώνε αργά ένα άτομο από μέσα. Δεδομένου ότι οι κεστώδεις έχουν χάσει σχεδόν εντελώς το πεπτικό σύστημα, οι έλμινθες απορροφούν θρεπτικά συστατικά από τα έντερα του ξενιστή. Το ανθρώπινο σώμα αρχίζει γρήγορα να υποφέρει από υποσιτισμό και ανεπάρκεια βιταμινών.

Οι πιο συχνές λοιμώξεις που προκαλούνται από κεστώδεις είναι η υμενολειπέδωση, η διφυλλοβοθρίαση, η κυστεκέρκωση και η τενιαρινχίαση. Αν και κάθε ελμινθική λοίμωξη έχει τα δικά της χαρακτηριστικά, όλες οι κεστοδιάσες χαρακτηρίζονται από ορισμένα κοινά συμπτώματα:

• Η γαστρεντερική οδός και το ήπαρ επηρεάζονται ιδιαίτερα. Εξαίρεση αποτελεί η κυστικέρκωση, στην οποία οι προνύμφες της ταινίας χοιρινού κρέατος μπορούν να εισβάλουν σε οποιονδήποτε ιστό, συμπεριλαμβανομένου του δέρματος, των μυών, του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού.
• Σοβαρή μηχανική βλάβη στον εντερικό βλεννογόνο εμφανίζεται στα σημεία προσκόλλησης του σκολέξ - ως αποτέλεσμα, σχηματίζονται διαβρώσεις και έλκη.
• Αναπτύσσονται προβλήματα με το γαστρεντερικό σωλήνα: εμφανίζεται πόνος στα έντερα, οι κινήσεις του εντέρου διαταράσσονται, είναι δυνατός ο έμετος, ο ασθενής αρχίζει να χάνει βάρος, αλλάζει η όρεξη (είτε αυξάνεται είτε εξαφανίζεται).
• Εμφανίζονται νευρολογικά συμπτώματα: κόπωση, διαταραχές ύπνου, ευερεθιστότητα και στην κυστικέρκωση επίσης πονοκέφαλοι και ψυχολογικές διαταραχές.

Τα σωστά επιλεγμένα φάρμακα κατά των σκουληκιών μπορούν να εξαλείψουν γρήγορα την προσβολή.

Τρηματώδεις και φάρμακα κατά αυτού του τύπου ελμινθών

Σε αντίθεση με τα κεστώδη, τα τρεματώδη ή τα επίπεδα σκουλήκια επηρεάζουν όλα τα όργανα και τους ιστούς, προκαλώντας σοβαρές συστηματικές διαταραχές στο ανθρώπινο σώμα. Οι πιο γνωστοί έλμινθες αυτής της κατηγορίας είναι τα σχιστοσωμάτια, τα ηπατικά φλύκταινα και τα γάτας. Η δομή όλων των τρεματωδών είναι περίπου η ίδια: τα ενήλικα άτομα έχουν ένα πεπλατυσμένο, σε σχήμα φύλλου σώμα διαφορετικών μεγεθών, για παράδειγμα, σε ηπατικά αυλάκια - έως 2 mm.

Ο κύκλος ζωής του παρασίτου είναι αρκετά περίπλοκος με πολλούς ενδιάμεσους ξενιστές. Τα αυγά τρηματωδών καταλήγουν σε γλυκά υδάτινα σώματα και στη συνέχεια στο σώμα του μαλακίου. Μια προνύμφη εκκολάπτεται από την κύστη και υφίσταται μια σειρά από μεταμορφώσεις, καθιστώντας την κινητή και ενεργή. Τα cercariae φεύγουν από το σώμα του πρώτου ενδιάμεσου ξενιστή και εισέρχονται στο σώμα του ψαριού. Εδώ η προνύμφη ελμινθών σχηματίζει μια προστατευτική κάψουλα γύρω της και περιμένει μέχρι να φάει το ψάρι από τον τελευταίο ξενιστή - έναν άνθρωπο. Στον ανθρώπινο γαστρεντερικό σωλήνα, το προστατευτικό κάλυμμα καταστρέφεται και το παράσιτο αρχίζει να εξερευνά ενεργά το νέο του περιβάλλον, εισερχόμενο στην κυκλοφορία του αίματος και εξαπλωμένο σε όλο το σώμα. Ο «προτιμώμενος» βιότοπος των τρεματωδών είναι το ήπαρ, οι χοληφόροι πόροι και άλλα κοιλιακά όργανα.

Τα σκευάσματα κατά των σκουληκιών τρεματωδών περιέχουν δραστικά συστατικά όπως πραζικουαντέλη, τρικλβενδαζόλη, βιθειονόλη, η δοσολογία και η διάρκεια των οποίων ποικίλλει ανάλογα με τον τύπο της προσβολής. Οποιοδήποτε συνθετικό φάρμακο κατά των σκουληκιών είναι ένα δηλητήριο που είναι επικίνδυνο τόσο για τους έλμινθους όσο και για τους ανθρώπους. Επομένως, η λήψη ανθελμινθικών σχετίζεται με σοβαρές παρενέργειες (συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης καταστάσεων κώματος) και έχει πολλούς περιορισμούς.

Τα γενικά συμπτώματα όλων των τρεματωδών είναι τα εξής:

• Οξείες αλλεργικές αντιδράσεις: εμφάνιση δερματικού εξανθήματος, κνησμός και ερεθισμός.
• Δυσκολία στην ούρηση, εμφάνιση θολού ιζήματος στα ούρα.
• Προβλήματα με το γαστρεντερικό σωλήνα: διάρροια, εμφάνιση δυσάρεστου βάρους κάθε φορά μετά το φαγητό, πόνος και έμετος.
• Αναιμία;
• αϋπνία, αυξημένη ευερεθιστότητα.
• Μειωμένη ανοσία και σχετικά συχνά κρυολογήματα.

Εάν δεν λάβετε έγκαιρα φάρμακα κατά των σκουληκιών, θα εμφανιστεί δυσλειτουργία των οργάνων που επηρεάζονται από το παράσιτο. Όταν τα τρεματώδη κολλάνε στο ήπαρ, αναπτύσσεται κίρρωση. Όταν επηρεάζεται το ουρογεννητικό σύστημα, μπορεί να υπάρχει αίμα στα ούρα, εμφανίζεται κολπική αιμορραγία στις γυναίκες και είναι πιθανή η υπογονιμότητα.

Θεραπείες για νηματώδεις: πώς να απαλλαγείτε από τα παράσιτα;

Η τρίτη κατηγορία παρασιτικών σκουληκιών είναι τα νηματώδη ή τα στρογγυλά σκουλήκια. Συνολικά υπάρχουν περισσότερα από 24.000 είδη, αν και δεν ακολουθούν όλα έναν παρασιτικό τρόπο ζωής. Τα πιο γνωστά στρογγυλά σκουλήκια είναι τα στρογγυλά σκουλήκια, τα pinworms και η τριχινέλλα, που προκαλούν ασκαρίαση, εντεροβίαση και τριχίνωση αντίστοιχα. Η ασκαρίαση είναι μια από τις πιο κοινές ελμινθικές προσβολές: σύμφωνα με τον ΠΟΥ, κάθε τέταρτο άτομο στον πλανήτη πάσχει από αυτήν. Συνολικά, οι παρασιτολόγοι μετρούν περισσότερα από 45 είδη νηματωδών που αποτελούν κίνδυνο για τον άνθρωπο.

Όλα έχουν παρόμοιο στρογγυλεμένο σχήμα σώματος, αλλά το μέγεθος των νηματωδών μπορεί να ποικίλλει από μικροσκοπικό (περίπου 80 μικρόμετρα) έως απλά γιγαντιαία (έως 8 μέτρα). Ο κύκλος ζωής των νηματωδών είναι περίπου ο ίδιος. Ας το δούμε χρησιμοποιώντας το παράδειγμα των ασκαρίδων. Τα αυγά του παρασίτου, μαζί με νερό, τροφή ή αέρα, εισέρχονται στο σώμα του τελικού ξενιστή - του ανθρώπου. Όταν καταποθεί στο γαστρεντερικό σωλήνα, η κύστη εκκολάπτεται σε μια προνύμφη που διεισδύει στο εντερικό τοίχωμα και εισέρχεται στην κυκλοφορία του αίματος. Μαζί με το αίμα, ο έλμινθος εξαπλώνεται μέσω ιστών και οργάνων, επηρεάζοντας όλα τα συστήματα και εγκαθίσταται στους πνεύμονες. Μαζί με τα πτύελα, οι προνύμφες βήχονται και καταπίνονται για δεύτερη φορά από τον ξενιστή, όπου εισέρχονται ξανά στο έντερο. Η προνύμφη στρογγυλού σκουλήκι εξελίσσεται σε ένα σεξουαλικά ώριμο άτομο που αρχίζει να παράγει νέα αυγά.

Για τη θεραπεία των νηματωδών επιλέγονται διάφορα φάρμακα κατά των σκουληκιών, με βάση τις περισσότερες φορές την αδιπική πιπεραζίνη, τη μεβενδαζόλη, τη λεβαμισόλη. Γενικά συμπτώματα για όλους τους νηματώδεις:

• Αλλεργική αντίδραση στο δέρμα: εξανθήματα, κνησμός.
• Εντερικά προβλήματα: διάρροια, βλέννα στα κόπρανα, κοιλιακό άλγος, αυξημένος σχηματισμός αερίων.
• Εάν προσβληθούν οι πνεύμονες – βήχας, αίμα στα πτύελα.
• Από το νευρικό σύστημα: κόπωση, διαταραχές ύπνου, αυξημένη ευερεθιστότητα, απάθεια.

Μέθοδοι μόλυνσης από ελμινθία: από πού προέρχονται τα παράσιτα;

Η τήρηση της προσωπικής υγιεινής και η υψηλής ποιότητας θερμική επεξεργασία των τροφίμων δεν αρκούν για την πρόληψη της ελμινθικής προσβολής. Ένα φάρμακο για τα σκουλήκια δεν χρειάζεται μόνο εάν περνάτε τακτικά τα Σαββατοκύριακα στη χώρα ή διατηρείτε ζώα φάρμας. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να μολυνθείτε με έλμινθες:

1. Εισπνεύστε κύστεις παρασίτου μαζί με σκόνη. Τα μικροσκοπικά αυγά σκουληκιών περιέχονται στο έδαφος και ανεβαίνουν στον αέρα μαζί με τη σκόνη και κατακάθονται σε είδη οικιακής χρήσης και ρούχα. Αυτός είναι ένας από τους πιο συνηθισμένους τρόπους προσβολής από παρασιτικές ασθένειες.
2. Καταναλώστε τρόφιμα και νερό μολυσμένα με σκουλήκια. Οι προνύμφες ελμινθών και τα αυγά τους βρίσκονται στο κρέας, τα ψάρια, το γάλα, τα φρούτα, τα λαχανικά, τα βότανα και το νερό. Για να αποφύγετε την ελμινθική προσβολή, δεν χρειάζεται μόνο να πλένετε τα χέρια σας, αλλά και να επεξεργάζεστε θερμικά όλα τα τρόφιμα και να πίνετε μόνο βρασμένο νερό. Ωστόσο, αυτό δεν αποτελεί εγγύηση 100% ότι δεν χρειάζονται φάρμακα κατά των σκουληκιών: όταν κόβετε ένα μολυσμένο προϊόν, οι κύστεις μπορούν να εμφανιστούν στο δέρμα.
3. Επαφή με άρρωστο ζώο ή άτομο. Τα αυγά σκουληκιών βρίσκονται στη γούνα των άρρωστων ζώων (συμπεριλαμβανομένων των κατοικίδιων), από όπου μεταφέρονται σε ρούχα, προϊόντα περιποίησης, πιάτα και καταπίνονται από τον άνθρωπο. Μπορείτε επίσης να κολλήσετε μια ελμινθική λοίμωξη μέσω της επαφής με ένα άρρωστο άτομο, για παράδειγμα με χειραψία. Ως εκ τούτου, τα προληπτικά δισκία κατά των σκουληκιών λαμβάνονται τακτικά σε κλειστές ομάδες (νηπιαγωγεία, οικοτροφεία).
4. Κάντε μια βόλτα στο πάρκο ή επισκεφθείτε μια ενδημική περιοχή. Ένας αριθμός παρασιτικών σκουληκιών μπορεί να εισέλθει στο ανθρώπινο σώμα μέσω μη μολυσμένων περιοχών του δέρματος. Αυτά περιλαμβάνουν τα φιλάρια: κυριολεκτικά διεισδύουν στο δέρμα, εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος και διεισδύουν σε διάφορους ιστούς του ανθρώπινου σώματος.

Για να αναγνωρίσετε μια ελμινθική προσβολή στα αρχικά στάδια και να λάβετε έγκαιρα φάρμακα κατά των σκουληκιών, πρέπει να γνωρίζετε τα κύρια συμπτώματα των παρασιτικών ασθενειών.

Γενικά συμπτώματα προσβολής από ελμινθικά

Τα παρασιτικά σκουλήκια μολύνουν όλους τους τύπους οργάνων και ιστών, διαταράσσοντας τη λειτουργία τους και καταστρέφοντας σταδιακά το ανθρώπινο σώμα. Σε πολλές ελμινθικές προσβολές, εμφανίζονται συγκεκριμένα συμπτώματα που σχετίζονται με βλάβη σε ένα συγκεκριμένο όργανο: για παράδειγμα, στη φιλαρίαση, μπορεί να εμφανιστεί θόλωση του επιπεφυκότα του οφθαλμού και στην κυστικέρκωση, μπορεί να εμφανιστεί σοβαρή νευρολογική διαταραχή με επιληπτικές κρίσεις και παράλυση.

Ωστόσο, η σοβαρότητα των συμπτωμάτων στις παρασιτικές ασθένειες εξαρτάται άμεσα από τον αριθμό των κύστεων που προσλαμβάνονται, τις ιδιαιτερότητες του κύκλου ζωής του παρασίτου και την ηλικία του. Ως εκ τούτου, πολλές λοιμώξεις είναι αρχικά ασυμπτωματικές. Ένα άτομο παρατηρεί μια ελαφριά αδιαθεσία και ζάλη χωρίς καν να σκέφτεται την ανάγκη λήψης αποπαρασιτικών. Όταν ένας ασθενής πηγαίνει στο γιατρό με μια ασθένεια, ο ειδικός δεν υποθέτει προσβολή από ελμινθικά, αλλά ξεκινά συμπτωματική θεραπεία. Ο ασθενής αισθάνεται καλύτερα για λίγο, αλλά μετά τα συμπτώματα επανέρχονται και επιδεινώνονται. Επειδή η βασική αιτία – οι έλμινθες – δεν έχει εξαλειφθεί. Αυτό οφείλεται στη δυσκολία ανίχνευσης παρασίτωσης: οι συμβατικές εξετάσεις και τα επιχρίσματα δεν είναι κατατοπιστικά. Και μόνο όταν εμφανίζονται σοβαρές διαταραχές: το συκώτι αρχίζει να αποτυγχάνει, τα έλκη ανοίγουν στα έντερα και αποδεικνύεται ότι ο ασθενής είναι φορέας παρασίτων για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Συμπτώματα που υποδεικνύουν την πιθανότητα παρασίτωσης:

• Αλλεργικές αντιδράσεις στο δέρμα. Ερυθρότητα, εμφάνιση κνίδωσης, έκζεμα, κνησμός - όλα αυτά μπορεί να υποδηλώνουν την παρουσία σκουληκιών στο σώμα. Οι προσβολές από ελμινθικά συχνά συνοδεύονται από αναπνευστικές αλλεργίες: ρινίτιδα, ερυθρότητα των ματιών, πρήξιμο του ρινοφάρυγγα.
• Γαστρεντερικές παθήσεις. Διάρροια ή δυσκοιλιότητα, δυσφορία στο στομάχι και τα έντερα, πόνος στο δεξιό υποχόνδριο - όλα αυτά υποδηλώνουν την εμφάνιση ελμινθών στο σώμα. Η ναυτία και ο έμετος, η βλέννα και το αίμα στα κόπρανα είναι επίσης κοινά συμπτώματα προσβολής από ελμινθικά. Ταυτόχρονα, διαταραχές στο γαστρεντερικό σύστημα συχνά συμβαίνουν περιοδικά και εμφανίζονται κατά τη μετανάστευση των παρασίτων.
• Νευρολογικές διαταραχές. Όλοι οι έλμινθοι δηλητηριάζουν σταδιακά τον ανθρώπινο οργανισμό με τις τοξίνες τους και επηρεάζουν το ανθρώπινο νευρικό σύστημα. Εμφανίζονται πονοκέφαλοι, αϋπνία, απάθεια, κόπωση, αυξημένη ευερεθιστότητα και ευερεθιστότητα. Μαζί με την εφίδρωση και το χλωμό δέρμα, τέτοια συμπτώματα υποδηλώνουν μόλυνση με έλμινθους.
• Μειωμένη ανοσία. Τα παράσιτα προκαλούν οξείες ανοσολογικές αντιδράσεις με τη μορφή αλλεργιών, αλλά σταδιακά το σώμα δεν έχει πλέον τη δύναμη να καταπολεμήσει τους έλμινθους και η ανοσία μειώνεται. Το σώμα γίνεται «ανοιχτό» σε βακτήρια και ιούς: τα άτομα που έχουν μολυνθεί με παράσιτα υποφέρουν συχνότερα από οξείες αναπνευστικές λοιμώξεις και οξείες ιογενείς λοιμώξεις του αναπνευστικού και κινδυνεύουν από HIV, ογκολογία και ασθένειες άγνωστης προέλευσης (για παράδειγμα, νόσος Αλτσχάιμερ).

Καθώς η προσβολή εξελίσσεται, τα συμπτώματα γίνονται πιο έντονα. Εμφανίζεται:

• γαστρεντερικά έλκη, αιμορραγία στομάχου και εντέρου.
• κίρρωση, περιτονίτιδα, χολοκυστίτιδα, πυώδης χολαγγειίτιδα.
• Σχηματισμός συμφύσεων στα όργανα του ουρογεννητικού συστήματος, που οδηγεί σε στειρότητα.
• Ενδοκαρδίτιδα, καρδιακό φύσημα, δυσλειτουργία του καρδιακού μυός.
• Πνευμονία και χρόνια βρογχίτιδα, υπεζωκοτική πρόπτωση.

Εάν η θεραπεία της ελμινθικής προσβολής δεν ξεκινήσει έγκαιρα, οδηγεί σε σοβαρή δυσλειτουργία όλων των συστημάτων οργάνων και θάνατο. Η παρουσία ενός ή περισσότερων συμπτωμάτων είναι ένας σοβαρός λόγος για να σκεφτούμε την παρουσία παρασίτωσης και να υποβληθείτε σε ανθελμινθική θεραπεία.

Προληπτική χρήση ταμπλετών αποπαρασίτωσης

Δεδομένου ότι ο κίνδυνος μόλυνσης από παράσιτα είναι υψηλός, κάθε υπεύθυνος έρχεται αντιμέτωπος με το ερώτημα: είναι απαραίτητο να ληφθούν φάρμακα κατά των σκουληκιών για πρόληψη; Οι απόψεις των λοιμωξιολόγων και των παρασιτολόγων διαφέρουν εδώ. Τα συνθετικά αντιελμινθικά είναι τοξικά και έχουν πολλές αντενδείξεις. Ωστόσο, εάν ένα από τα μέλη της οικογένειας έχει ελμινθική προσβολή, συνιστάται σε όλους να ακολουθήσουν μια πορεία ανθελμινθικών για να αποφύγουν την εκ νέου προσβολή.

Τα προληπτικά αντιελμινθικά μέτρα ενδείκνυνται σε οικογένειες με μικρά παιδιά: διατρέχουν υψηλό κίνδυνο μόλυνσης από εντεροβίαση και το τεστ για αυτήν (επιχρίσματα από τον πρωκτό) είναι συχνά ψευδώς αρνητικό. Ως εκ τούτου, τα παιδιά προσχολικής ηλικίας συχνά συνταγογραφούνται δισκία Pyrantel κάθε έξι μήνες. Ωστόσο, μια τέτοια θεραπεία των σκουληκιών είναι μόνο η μισή αποτελεσματική: οι χημικές ουσίες επηρεάζουν μόνο τους ενήλικες ελμίνθους, ενώ οι προνύμφες και τα αυγά των παρασίτων παραμένουν στο σώμα του παιδιού, συνεχίζουν να αναπτύσσονται και να το βλάπτουν.

Οι κάτοικοι αγροτικών περιοχών, οι ταξιδιώτες πριν επισκεφτούν εξωτικές χώρες, οι κυνηγοί και οι ψαράδες δεν πρέπει επίσης να παραμελούν την αντιελμινθική προφύλαξη κατά τη σπορά και τη συγκομιδή. Όλες αυτές οι κατηγορίες πολιτών κινδυνεύουν από παρασιτική μόλυνση. Συνήθως, τα προληπτικά μέτρα κατά των παρασίτων πραγματοποιούνται δύο φορές το χρόνο: την άνοιξη και το φθινόπωρο.

Αντιμετώπιση ελμινθικών προσβολών σε παιδιά

Τα περισσότερα δισκία αποπαρασίτωσης είναι κατάλληλα για χρήση σε παιδιά άνω των 2 ετών. Τι να κάνετε εάν ένα βρέφος διαγνωστεί με παρασιτική ασθένεια; Αυτό δεν είναι ασυνήθιστο: το έμβρυο συχνά μολύνεται στη μήτρα εάν η μητέρα του είναι επιρρεπής σε προσβολή από ελμινθικά. Εάν ένα βρέφος διαγνωστεί με ελμινθίαση, η θεραπεία θα πρέπει να παρακολουθείται αυστηρά από παιδίατρο: ο ειδικός θα συνταγογραφήσει τη σωστή δοσολογία και θα επιλέξει φάρμακα κατά των σκουληκιών που είναι ασφαλή για το σώμα του παιδιού.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι γιατροί συνιστούν να περιμένετε μέχρι να μεγαλώσει το παιδί για να μειωθεί ο κίνδυνος των τοξικών επιδράσεων του αποπαρασιτωτή. Ωστόσο, αυτό δεν δικαιολογείται πάντα: σε σοβαρές παρασιτικές ασθένειες, η σωματική και πνευματική ανάπτυξη του παιδιού σταματά. Το σώμα του δηλητηριάζεται σταδιακά από ελμινθικά δηλητήρια, οι μεταβολικές διεργασίες διαταράσσονται και το σώμα του παιδιού δεν λαμβάνει αρκετά μακρο- και μικροστοιχεία απαραίτητα για τη ζωή. Όλα τα συστήματα οργάνων υποφέρουν. εμφανίζεται φλεγμονή των εντέρων, του ήπατος, των χοληφόρων οδών, των πνευμόνων και της καρδιάς. Αυτό δημιουργεί έναν τεράστιο κίνδυνο για τη ζωή: η παρασίτωση οδηγεί σε θάνατο.

Ως εκ τούτου, είναι τόσο σημαντικό να αποφευχθεί η ελμινθική προσβολή στα παιδιά, να υποβληθούν σε προληπτική ανθελμινθική θεραπεία πριν από τη σύλληψη και να τηρηθούν οι κανόνες προσωπικής υγιεινής κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Δισκία κατά των σκουληκιών κατά την εγκυμοσύνη

Η εγκυμοσύνη αποτελεί αντένδειξη για τη λήψη των περισσότερων φαρμάκων για τα σκουλήκια, ειδικά στο πρώτο τρίμηνο, όταν σχηματίζονται οι κύριοι ιστοί και όργανα του εμβρύου. Οι γιατροί συνταγογραφούν ανθελμινθικά μόνο όταν η ζωή της γυναίκας κινδυνεύει εάν δεν ξεκινήσει αμέσως η θεραπεία.

Για τη θεραπεία της ελμινθικής προσβολής, συνταγογραφούνται σε έγκυες γυναίκες φάρμακα με βάση την πιπεραζίνη. Ωστόσο, η βέλτιστη λύση θα ήταν να υποβληθείτε σε μια προληπτική ανθελμινθική πορεία πριν από τη σύλληψη ενός παιδιού.

Η επιλογή των φαρμάκων κατά των σκουληκιών

Κατά την επιλογή αποπαρασιτωτικών, λαμβάνονται υπόψη τα εξής:

• τύπος προσβολής από ελμίνθους.
• βαθμός προσβολής?
• Η τρέχουσα κατάσταση και το ιστορικό του ασθενούς.

Δεν επιλέγεται μόνο ο τύπος των δισκίων κατά των σκουληκιών, αλλά και η δοσολογία και η πορεία χορήγησής τους. Συχνά συνταγογραφούνται ταυτόχρονα φάρμακα για τη διευκόλυνση της εκκένωσης των ενήλικων ελμινθών και των προνυμφών τους (π.χ. καθαρτικά). Τα πρεβιοτικά, τα ανοσοτροποποιητικά φάρμακα και τα σύμπλοκα βιταμινών βοηθούν επίσης στην καταπολέμηση των παρασίτων.

Μόνο μέσω συστηματικής θεραπείας μπορείτε να εξαλείψετε εντελώς την προσβολή από ελμινθικά, να αφαιρέσετε τα παράσιτα από το σώμα σε όλα τα στάδια του κύκλου ζωής, συμπεριλαμβανομένων των αυγών, και να εξαλείψετε τις συνέπειες της νόσου.

Πόσο επικίνδυνα είναι τα σκουλήκια;

Οι ελμίνθοι επηρεάζουν όλα τα συστήματα οργάνων και τους ιστούς. Η σοβαρή προσβολή οδηγεί σε σταδιακή καταστροφή του ανθρώπινου σώματος και θάνατο. Αλλά αυτός δεν είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο οι ελμινθικές λοιμώξεις είναι επικίνδυνες.

Τα παράσιτα τρέφονται με το σώμα του ξενιστή τους. Κυριολεκτικά «πίνουν» «όλους τους χυμούς» από το σώμα. Ως αποτέλεσμα της προσβολής από ελμίνθους, εμφανίζεται ανεπάρκεια βιταμινών. Ένα άτομο δεν λαμβάνει απαραίτητα μικρο και μακροστοιχεία όπως σελήνιο, ψευδάργυρο, χαλκό και σίδηρο. Οι μεταβολικές διεργασίες στα κύτταρα διαταράσσονται, οι βιταμίνες δεν συντίθενται και εμφανίζονται εκφυλιστικές συνακόλουθες ασθένειες όπως το σκορβούτο. Λόγω ανεπάρκειας βιταμινών λόγω παρασιτικών ασθενειών, τα μαλλιά πέφτουν, το δέρμα γίνεται ξηρό και γκρίζο, η λειτουργία του νευρικού συστήματος επιδεινώνεται: περίοδοι απάθειας εναλλάσσονται με κρίσεις ευερεθιστότητας, ο φυσιολογικός ύπνος εξαφανίζεται.

Εκτός από το γεγονός ότι οι έλμινθες «τρώνε» όλες τις χρήσιμες ουσίες, δηλητηριάζουν επίσης το ανθρώπινο σώμα με τα απόβλητά τους - επικίνδυνες τοξίνες. Οι παρασιτικές τοξίνες απεκκρίνονται ελάχιστα από τα νεφρά και το συκώτι, των οποίων οι λειτουργίες έχουν ήδη μειωθεί λόγω της ελμινθίασης. Σταδιακά, οι τοξίνες συσσωρεύονται στο αίμα και εξαπλώνονται σε όλο το σώμα, προκαλώντας κοινά συμπτώματα παρασίτωσης όπως αλλεργίες, μειωμένη ανοσία και πονοκεφάλους. Με την πάροδο του χρόνου, τα συμπτώματα επιδεινώνονται: εμφανίζονται τρόμος στα άκρα, η όραση εξασθενεί και αρχίζει η εσωτερική αιμορραγία. Κάθε όργανο γίνεται φλεγμονή: οι γιατροί διαγιγνώσκουν χρόνια χολαγγειίτιδα, έλκη εντέρου και στομάχου, κίρρωση του ήπατος, βρογχίτιδα και πνευμονία εμφανίζονται στην αναπνευστική οδό, η καρδιά "κάνει θόρυβο" - αναπτύσσεται ενδοκαρδίτιδα.

Ως εκ τούτου, οι παράγοντες κατά των σκουληκιών πρέπει να λειτουργούν ολοκληρωμένα: πρέπει όχι μόνο να αφαιρούν τους έλμινθους από το ανθρώπινο σώμα σε όλα τα στάδια του κύκλου ζωής τους, αλλά και να εξαλείφουν την τοξική δηλητηρίαση και να αντισταθμίζουν την έλλειψη θρεπτικών συστατικών. 

Οι πιο συνηθισμένοι τύποι σκουληκιών

Τύπος ελμίνθου (όνομα ασθένειας)	Όργανα και ιστοί που επηρεάζονται από σκουλήκια
Κυψελοειδής (κυψελιδόκοκκος)	Συκώτι, εγκέφαλος, πνεύμονες. Οι νεφροί, το περιτόναιο, ο σπλήνας και οι μύες προσβάλλονται λιγότερο συχνά.
Ασκάρις (ασκαρίαση)	Λεπτό έντερο, πνεύμονες, χοληφόροι πόροι.
Ταύρος ταινίας (Taeniarinhoz)	Ανώτερος γαστρεντερικός σωλήνας
Μαστίγιο (τριχοκεφαλία)	Παχύ έντερο, σκωληκοειδής απόφυση.
Νάνος ταινία (υμενολεπίαση)	Γαστρεντερική οδός.
Κινεζική σύμπτωση (Clnorchiasis)	Δωδεκαδάκτυλο, συκώτι, χοληφόροι πόροι.
Γάτα γάτα (οπισθορχίαση)	Λεπτό έντερο, χοληφόροι πόροι, συκώτι.
Πνευμονοπάθεια (παραγονιμίαση)	Πνεύμονες, υποδόριος ιστός, εγκέφαλος, μύες.
Ταινία (διφυλλοβοθρίαση)	Λεπτό έντερο.
Pinworms (εντεροβίωση)	παράρτημα και παράρτημα.
Χοιρινή ταινία (ταινίαση ή κυστικέρκωση - όταν αναπτύσσεται ταινία στο ανθρώπινο σώμα)	Λεπτό έντερο, δέρμα και υποδόριος ιστός, μύες, νωτιαίος μυελός και εγκέφαλος, μάτια, οστά, όλα τα εσωτερικά όργανα.
Τριχίνια (τριχίνωση)	Έντερο, όλα τα όργανα που εισβάλλουν το παράσιτο, συμπεριλαμβανομένου του κεντρικού νευρικού συστήματος, των ματιών, του δέρματος.
Εχινόκοκκος (εχινόκοκκος)	Τα έντερα, το συκώτι, οι πνεύμονες και οι κύστεις μπορούν επίσης να σχηματιστούν σε άλλα όργανα.